نسخه قابل چاپ

.: پادشاه مهر

باسمه تعالی

پادشاه مهر

محمدحسبن رستگار
براي زيارت به حرم مطهر حضرت شاه چراغ عليه السلام مشرف شدم. بهجت و سروري روحاني سراپاي وجودم را دربر گرفته بود. در كنار درب طلا مشغول خواندن اذن دخول شدم. صداي زمزمه زائران را كه به فراخور حال و لهجه خويش به حضرت سلام مي دادند فضا را پر كرده بودac.
السلام عليك يا احمدبن موسي الكاظم
سلام يا شاه چراغ
سلام برادر امام رضا

و درحالي كه نورشادي و اميد در چشمانشان می­درخشيد، براي بوسيدن ضريح مطهر مشتاقانه گام برمي داشتند. شادمان از اينكه سعادت زيارت پسر بزرگوار موسي بن جعفر نصيبشان گرديده شفاعت حضرتش را مي خواستند و با اميد به رحمت واسعه الهي براي برآورد هشدن حاجاتشان دعا مي كردند.
ناگهان فكري به ذهنم خطور كرد.« آيا حضرت جواب سلام زائرين اش را مي دهد!»   
در اين انديشه بودم كه صداي ملكوتي اذان مرا بخود آورد. دعوت خدمتگزاران حرم مطهر كه زائران را به شركت در نماز جماعت فرا می­خواندند در طنين  «حي الصلوه »اذان،آهنگي دلنشين به خود مي گرفت، همراه جمعيت به نماز جماعت شتافتم. شب هنگام در عالم رؤيا مشاهده نمودم براي زيارت به آستان مقدس حضرت شاهچراغ آمده ام. حرم غرق نور بود. حضرت احمدبن موسي با همان هيبت و جلالي كه از شر ح حال و بزرگواري ايشان شنيده بودم در كنار درب طلاي حرم مطهر ايستاده بودند. به تك تك سلام زائران با ذكر«سلام عليكم و رحمه الله » پاسخ مي دادند و با خوشرويي و مهرباني به آنان خيرمقدم مي گفتند. من هم، با خضوع و خشوع درمقابل اين همه شكوه و عظمت، به حضرت سلام دادم و ايشان، با لبخندي دلنشين كه هزاران معني از آن می­باريد سلامم را پاسخ دادند و با چشماني نافذ و نوراني به من فهماندند چگونه پذيراي همه مهمانان خويش­اند و از درگاه رب ­العالمين شفاعت و بهروزي آنان را خواستارند و برآورده شدن حاجاتشان را از خدا طلب مي كنند.